ویژگی های شخصیتی کارآفرینان

 دستيابي به رشد و توسعه اقتصادي که مهمترين چشم انداز و آرزوي هر ملتي است، نيازمند کارآفريناني خلاق و نوآور است که با ايجاد کسب و کارهاي جديد و انجام فعاليت هاي کارآفرينانه، ارزش آفريني کرده و افزايش درآمد عمومي و رفاه و آسايش را براي عموم جامعه به ارمغان مي آورند. تشويق کارآفرينان بالفعل و شناسايي و پرورش کارآفرينان بالقوه، مهمترين اقدام استراتژيک براي ارتقاي فعاليت هاي کارآفرينانه و توسعه فرهنگ کارآفريني در کشور مي باشد.

نياز به موفقيت [۱]: عبارت است از تمايل به انجام کار در سطح استانداردهاي عالي به قصد موفقيت در موقعيتهاي رقابتي. افراد برخوردار از نياز به توفيق، تمايل دارند همواره در چالش باشند و در راه رسيدن به اهداف، همچنين نسبت به عملکرد خود، به بازخورد مکرر و منظم زماني نياز دارند. اين افراد ترجيح مي دهند تا خود مسئوليت حل مشکلات، تعيين اهداف و دستيابي به آنها را از طريق تلاش شخصي بر عهده گيرند (احمدپور دارياني  و عرفانيان،۱۳۸۷،ص۱۱).

کانون کنترل درونی [۲]: عقيده فرد را بر اساس اينکه تحت کنترل وقايع خارجي است يا داخلي، مرکز کنترل مي نامند.کارآفرينان به خود متکي هستند و موفقيت يا شکست خود را به سرنوشت، اقبال، شانس يا موارد مشابه نسبت نمي دهند (احمدپور دارياني  و عرفانيان،۱۳۸۷،ص۱۱).

ريسک پذيری متعادل [۳]: عبارت است از پذيرش مخاطره هاي معتدل که مي تواند با تلاشهاي شخصي مهار شود. کارآفرين مايل به مديريت و برعهده گرفتن امور و اختصاص منابع به فرصتهايي است که احتمال شکست معقولي را نيز به همراه دارد.بنابراين مقصود از مخاطره در اينجا ريسک غير قابل کنترل و بي انتها نيست (احمدپور دارياني  و عرفانيان،۱۳۸۷،ص۱۱).

سلاست فکری [۴]: عبارت است از توانايي انجام امور في البداهه و حل اينگونه مسائل به صورت موفقيت آميز. اين عامل به عنوان  حوزه فکري متغير خلاقيت در افراد کارآفرين معرفي و مورد شناسايي قرار گرفته مي شود (کردنائيج و همکاران،۱۳۸۶،ص ۲۱۸).

عملگرایی [۵]: اين عامل به توانايي خوب انجام دادن کارها و داشتن پشتکار و اميد به موفقيت در امور محوله به فرد اشاره دارد. اين عامل به عنوان حوزه عملي متغير خلاقيت در افراد کارآفرين معرفي و مورد شناسايي قرار گرفته مي شود (کردنائيج و همکاران،۱۳۸۶،ص ۲۱۸).

تحمل ابهام[۶]: قدرت تحمل ابهام عبارت است از پذيرش عدم قطعيت به عنوان بخشي از زندگي، توانايي ادامه حيات با دانش ناقص درباره محيط و تمايل به آغاز فعاليتي مستقل، بي آنکه شخص بداند موفق خواهد شد يا خير (احمدپور دارياني  و عرفانيان،۱۳۸۷،ص۱۲).

روياپردازی [۷]: توانايي فرد در ارائه ايده هاي نوين بخصوص در زمينه هايي جديدي که قبلاً توسط افراد ديگر مورد کنکاش و ايده پردازي قرار نگرفته باش. اين عامل به عنوان حوزه خيالي متغير خلاقيت در افراد کارآفرين معرفي و مورد شناسايي قرار گرفته مي شود (کردنائيج و همکاران،۱۳۸۶،ص ۲۱۸).

چالش طلبی [۸]: عبارت است از ميزان تمايل افراد به درگير شدن در کارهاي پيچيده و مبهم و توانايي ارائه راهکارهاي سازنده در اين گونه موقعيتها. اين متغير يکي از متغيرهاي تکميل کننده متغير توفيق طلبي است که بصورت جداگانه شناسايي و اندازه گيري مي شود (کردنائيج و همکاران،۱۳۸۶، ص ۲۱۸).

کارآفرينی فردی [۹]: حالتي است که فردي کسب و کار مستقلي را ايجاد مي کند يا نمايندگي آن را از طريق شناسايي فرصت و بسيج منابع و امکانات لازم به دست مي آورد و تمرکز او بر نوآوري، توسعه ­ي فرايند، ايجاد محصولات يا خدمات جديد است (ياراحمدي، ۱۳۹۰،ص۳۷).

[۱]- Need for achievement

[۲]- Internal control center

[۳]-  Moderate risk-taking propensity

[۴]- Thought flow

[۵]- Operation oriented

[۶]- Ambiguity tolerance

[۷]- vision

[۸]- challenge

[۹]- Individual entrepreneurship